Η Κατερίνα Αγγελάκη-Ρούκ γεννήθηκε στην Αθήνα το 1939. Σπούδασε στην Αθήνα, στη Νότια Γαλλία και στην Ελβετία (Πανεπιστήμιο Γενεύης). Είναι Διπλωματούχος της Σχολής Μεταφραστών και Διερμηνέων (αγγλικά, γαλλικά, ρωσικά).
Πρωτοδημοσίευσε στην Καινούργια Εποχή το 1956. Άρθρα και δοκίμια για την ελληνική ποίηση και τη μετάφραση της ποίησης έχει δημοσιεύσει σε πολλά περιοδικά και εφημερίδες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Το 1962 τιμήθηκε με το Α΄ Βραβείο Ποίησης της πόλης της Γενεύης (Prix HENSCH). Το 1985 τιμήθηκε με το Β΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης. Έχει δώσει διαλέξεις και διάβασε ποιήματά της σε Πανεπιστήμια των ΗΠΑ και Καναδά (Harvard, Cornell, Daztmouth, N.Y. State, Princeton, Columbia κ.α.) Το 2000 τιμήθηκε με το βραβείο Κώστα και Ελένης Ουράνη (Ακαδημία Αθηνών).
Έργα της έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από δέκα γλώσσες και ποιήματά της βρίσκονται σε πολλές ανθολογίες σε όλο τον κόσμο.
Βιβλία της Κατερίνας Αγγελάκη-Ρούκ :
1. Λύκοι και σύννεφα. Αθήνα, Ζάρβανος, 1963. Σελ. 94
2. Ποιήματα '63 - '69. Αθήνα, Ερμείας, 1971. Σελ. 80
3. Μαγδαληνή, το μεγάλο θηλαστικό. Αθήνα, Ερμής, 1974.
4. Τα σκόρπια χαρτιά της Πηνελόπης. Θεσσαλονίκη, Εγνατία /Τραμ, 1977.
5. Ο θρίαμβος της σταθερής απώλειας. Αθήνα, Κέδρος, 1978, 1987. Σελ. 84
6. Ενάντιος έρωτας. Αθήνα, Κέδρος, 1982. Σελ. 56
7. Οι μνηστήρες.(Β΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης 1985) Αθήνα, Κέδρος, 1984. Σελ. 72
8. Όταν το σώμα (Επιλογή 1963-1988). Αθήνα, Ύψιλον, 1988.
9. Επίλογος αέρας. Αθήνα, Κέδρος, 1990.
10. Άδεια φύση. Αθήνα, Κέδρος, 1993.
11. Λυπιού. Αθήνα, Νέο Επίπεδο/ Χειροκίνητο, 1995.
12. Ωραία έρημος η σάρκα. Αθήνα, Καστανιώτης, 1996.
Συγκεντρωτικές εκδόσεις :
1. Ποιήματα (1963-1977). Αθήνα, Καστανιώτης, 1997. Σελ.: 232 ISBN: 960-03-1782-8
2. Ποιήματα (1978-1985). Αθήνα, Καστανιώτης, 1998. Σελ. 168. ISBN: 960-03-2078-0
3. Ποιήματα (1986-1996). Αθήνα, Καστανιώτης, 1999. Σελ. 184. ISBN: 960-03-2418-2.
Η Πελαγία Αγγελοπούλου γεννήθηκε και σπούδασε στην Αθήνα, στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, ζωγραφική, ψηφιδωτό και Ιστορία της τέχνης με δασκάλους τους Ι. Μόραλη, Ι. Κολέφα και Π. Πρεβελάκη.
Εργάστηκε στις ανασκαφές της Σαντορίνης πλάι στον καθηγητή Σ. Μαρινάτο. Από το 1983 έως το 1992 δίδαξε στην Α.Σ.Κ.Τ. της Αθήνας την τέχνη του ψηφιδωτού. Το 1991 ο μεγάλος εκδοτικός οίκος Yomuri Shimbun και το υπουργείο Πολιτισμού της Ιαπωνίας οργάνωσαν σειρά ατομικών εκθέσεων των έργων της σε μουσεία στο Τόκιο και την Οσάκα. Φιλοτέχνησε την φιγούρα της αυτοκράτειρας Θεοφανούς σε φυσικό μέγεθος στον ιστορικό ρωμανικό ναό του 10ου αιώνα, στην Κολωνία δίπλα στην σαρκοφάγο της.
Από το 1996 με βάση τις Βρυξέλλες ζει και εργάζεται στο εξωτερικό πραγματοποιώντας εκθέσεις και δίνοντας διαλέξεις σε Γερμανία, Η.Π.Α, Ολλανδία, Αραβικά Εμιράτα. Εργάζεται ερευνητικά σε ένα σχετικά ανεξερεύνητο αντικείμενο των εικαστικών τεχνών προσπαθώντας να υπερβεί τους κατεστημένους παραδοσιακούς διαχωρισμούς μεταξύ του ψηφιδωτού και των άλλων τεχνών, αξιοποιώντας πολυδύναμα αρχέτυπα σύμβολα και υλικά.
Με σύγχρονη οπτική επαναπροσεγγίζει το αρχαίο κλασσικό κάλλος και την βυζαντινή φιλοκαλία ως μια αδιάσπαστη ενότητα, μένοντας πιστή στο διαχρονικό τους πνεύμα δημιουργώντας μια τέχνη που να εκφράζει την ακμή χωρίς να τραυματίζει.
Εργάστηκε στις ανασκαφές της Σαντορίνης πλάι στον καθηγητή Σ. Μαρινάτο. Από το 1983 έως το 1992 δίδαξε στην Α.Σ.Κ.Τ. της Αθήνας την τέχνη του ψηφιδωτού. Το 1991 ο μεγάλος εκδοτικός οίκος Yomuri Shimbun και το υπουργείο Πολιτισμού της Ιαπωνίας οργάνωσαν σειρά ατομικών εκθέσεων των έργων της σε μουσεία στο Τόκιο και την Οσάκα. Φιλοτέχνησε την φιγούρα της αυτοκράτειρας Θεοφανούς σε φυσικό μέγεθος στον ιστορικό ρωμανικό ναό του 10ου αιώνα, στην Κολωνία δίπλα στην σαρκοφάγο της.
Από το 1996 με βάση τις Βρυξέλλες ζει και εργάζεται στο εξωτερικό πραγματοποιώντας εκθέσεις και δίνοντας διαλέξεις σε Γερμανία, Η.Π.Α, Ολλανδία, Αραβικά Εμιράτα. Εργάζεται ερευνητικά σε ένα σχετικά ανεξερεύνητο αντικείμενο των εικαστικών τεχνών προσπαθώντας να υπερβεί τους κατεστημένους παραδοσιακούς διαχωρισμούς μεταξύ του ψηφιδωτού και των άλλων τεχνών, αξιοποιώντας πολυδύναμα αρχέτυπα σύμβολα και υλικά.
Με σύγχρονη οπτική επαναπροσεγγίζει το αρχαίο κλασσικό κάλλος και την βυζαντινή φιλοκαλία ως μια αδιάσπαστη ενότητα, μένοντας πιστή στο διαχρονικό τους πνεύμα δημιουργώντας μια τέχνη που να εκφράζει την ακμή χωρίς να τραυματίζει.
Ο Γιώργος Α. Αθανασόπουλος γεννήθηκε το 1946 στο Πέττα του νομού Αχαΐας και τεσσάρων χρονών...μετακόμισε στην Πάτρα. Σπούδασε Πολιτικές και Οικονομικές Επιστήμες στη Νομική Αθηνών, μεταπτυχιακά Γενική Πολιτική Οικονομία στο Παρίσι (Πανεπιστήμιο Paris 1) και Μετάφραση στο ΚΕΜΕΔΙ της Κέρκυρας. Από το 1982 μέχρι το 1997 εργάστηκε ως μεταφραστής στο Συμβούλιο της Ε.Ε. στις Βρυξέλλες.
Έχουν εκδοθεί τέσσερις ποιητικές του συλλογές : φευγαλέα (1990, “Αχαϊκές Εκδόσεις”), Ερχομός (1997, “Αχαϊκές Εκδόσεις”), το σβησμένο τετράδιο (2007, εκδόσεις “Δρόμων”) και από ήλιο σε ήλιο (2008, εκδόσεις Γαβριηλίδης).
Από την τελευταία αυτή συλλογή ο συνθέτης Σωτήρης Σακελλαρόπουλος έχει μελοποιήσει δεκατέσσερα ποιήματα με τον ομώνυμο τίτλο, καθώς και εννέα μπαλάντες από τη συλλογή το σβησμένο τετράδιο, με τον τίτλο “όλες οι νύχτες”. Τρίτο έργο του που μελοποίησε ο ίδιος συνθέτης είναι η ενότητα “στιγμές που προεκτάθηκαν” από την ανέκδοτη ομότιτλη συλλογή.
Από το 2003 ώς το 2005 δημοσίευε άρθρα και μελέτες στην εφημερίδα των Βρυξελλών “Ο απόδημος Έλληνας”. Σήμερα συντονίζει την επιθεώρηση “θ.ε.α.- Θέματα Επιστημών του Ανθρώπου”, που εκδίδεται στις Βρυξέλλες, την οποία έχει ιδρύσει και όπου γράφει και ο ίδιος.
Έχουν εκδοθεί τέσσερις ποιητικές του συλλογές : φευγαλέα (1990, “Αχαϊκές Εκδόσεις”), Ερχομός (1997, “Αχαϊκές Εκδόσεις”), το σβησμένο τετράδιο (2007, εκδόσεις “Δρόμων”) και από ήλιο σε ήλιο (2008, εκδόσεις Γαβριηλίδης).
Από την τελευταία αυτή συλλογή ο συνθέτης Σωτήρης Σακελλαρόπουλος έχει μελοποιήσει δεκατέσσερα ποιήματα με τον ομώνυμο τίτλο, καθώς και εννέα μπαλάντες από τη συλλογή το σβησμένο τετράδιο, με τον τίτλο “όλες οι νύχτες”. Τρίτο έργο του που μελοποίησε ο ίδιος συνθέτης είναι η ενότητα “στιγμές που προεκτάθηκαν” από την ανέκδοτη ομότιτλη συλλογή.
Από το 2003 ώς το 2005 δημοσίευε άρθρα και μελέτες στην εφημερίδα των Βρυξελλών “Ο απόδημος Έλληνας”. Σήμερα συντονίζει την επιθεώρηση “θ.ε.α.- Θέματα Επιστημών του Ανθρώπου”, που εκδίδεται στις Βρυξέλλες, την οποία έχει ιδρύσει και όπου γράφει και ο ίδιος.
Ο Γιώργος Αμπατζής γεννήθηκε το έτος 1947 στην Πάτρα, όπου και τελείωσε τις σπουδές του στη βασική και μέση εκπαίδευση.
Το έτος 1965 αποφοίτησε από το Δ΄ Γυμνάσιο Αρρένων Πατρών και το ίδιο έτος πέτυχε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Πήρε το πτυχίο αυτής της σχολής το ακαδημαϊκό έτος 1969-70.
Το έτος 1973 διορίστηκε δικηγόρος στο Πρωτοδικείο Πατρών.
Κατά τα έτη 1974 και 1975 παρακολούθησε κύκλο μεταπτυχιακών μαθημάτων στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Βόννης και ιδαίτερα Εμπορικού και Αστικού Δικαίου.
Από το έτος 1976 άσκησε το δικηγορικό επάγγελμα στην Πάτρα έως και τον Αύγουστο του 2008, οπότε και συνταξιοδοτήθηκε.
Το έτος 1980 προήχθη σε δικηγόρο παρ΄Εφέταις.
Το έτος 1988 διορίστηκε Επίτιμος Πρόξενος της Ο.Δ.Γ. με δικαιοδοσία στην Πελοπόννησο και τα Ιόνια νησιά εκτός από την Κέρκυρα, λειτούργημα το οποίο εξακολουθεί να ασκεί μέχρι και σήμερα.
Κατά το τελευταίο διάστημα ασχολήθηκε με νομικές επιστημονικές μελέτες και διαλέξεις σε θέματα τροχαίων ατυχημάτων και κυρίως με τις επιδράσεις του Κοινοτικού Δικαίου (Κανονισμών και Οδηγιών) και των αποφάσεων του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στη διαμόρφωση του εσωτερικού Ελληνικού Δικαίου.
Ο Γιώργος Ανδρονίδης γεννήθηκε στο Κάιρο το 1924. Έλαβε απολυτήρια μέσης εκπαίδευσης από ελληνικό και γαλλικό σχολείο. Μετά το γαλλικό λύκειο εργάστηκε δύο περίπου έτη στην Κτηματική Τράπεζα της Αιγύπτου. Το 1943 επιστρατεύτηκε από την εξόριστη ελληνική κυβέρνηση και μετέσχε σε στρατιωτική αποστολή προς τις αντιστασιακές ομάδες που μάχονταν κατά των γερμανικών δυνάμεων κατοχής. Αποστρατεύτηκε το 1945 και συνέχισε τις σπουδές του στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και στο Πανεπιστήμιο Μακ Γκιλ του Μόντρεαλ. Είναι πτυχιούχος μηχανολόγος ηλεκτρολόγος. Ειδικεύτηκε στις διατρήσεις και τα διατρητικά μηχανήματα και από το 1954 μέχρι το 1980 εργάστηκε στην πολυεθνική GARDNER-DENVER ως τεχνικό και ενίοτε διοικητικό στέλεχος στην Αφρική νότια του ισημερινού με έδρα το Salisbury (σημερινό Ηarare του Ζιμπάμπουε), στις σκανδιναβικές χώρες με έδρα την Στοκχόλμη και στην υπόλοιπη Ευρώπη και Μέση Ανατολή με έδρα τις Βρυξέλλες. Στο Salisbury παντρεύτηκε την Ελλάδα Καβαλιεράτου με την οποία απέκτησε έναν γιο που γεννήθηκε στην Στοκχόλμη. Το 1980 παραιτήθηκε για να αποφύγει μετάθεση στις Ηνωμένες Πολιτείες. Στη συνέχεια και μέχρι το 2002 άρχισε να πραγματοποιεί μελέτες αγοράς για αγγλικές εταιρίες που ενδιαφέρονταν για επενδύσεις ή εξαγωγές σε χώρες της ηπειρωτικής Ευρώπης με εξαίρεση την περίοδο 1987-1989 οπότε ανέλαβε την διεύθυνση μιας αγγλικής θυγατρικής εταιρίας στο Κρέφελντ της Γερμανίας. Έχασε την πρώτη του σύζυγο το 1985, ήρθε σε δεύτερο γάμο το 1993 με την Anne Richard, την οποία έχασε το 2002. Έχει μια θετή κόρη από την δεύτερη σύζυγο.
Από τα φοιτητικά του χρόνια μια σοβαρή ερασιτεχνική του ασχολία είναι το θέατρο και μετείχε σε θεατρικούς συλλόγους στον Καναδά, στην Αφρική και στο Βέλγιο. Εκτός από τεχνικές αναγνώσεις το ενδιαφέρον του εντοπίζεται στη λογοτεχνία και την ιστορία.
Ο Μητροπολίτης Ιερόθεος Σ. Βλάχος γεννήθηκε στα Ιωάννινα το 1945 και αποφοίτησε από την Θεολογική Σχολή του Α.Π. Θεσσαλονίκης. Χειροτονήθηκε ιερέας το 1971. Υπηρέτησε σαν Ιεροκήρυκας στη Μητρόπολη Εδέσσης Πέλλης και Αλμωπίας και αργότερα στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών όπου ήταν και υπεύθυνος Νεότητος. Εκλέχθηκε Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου το 1995.
Δίδαξε Ελληνικά για αρκετά Εξάμηνα και έδωσε διαλέξεις περί Ορθοδόξου Ηθικής στους φοιτητές της Θεολογικής Σχολής του Αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού στο Πανεπιστήμιο του Πατριαρχείου Αντιοχείας στον βόρειο Λίβανο.
Από τα φοιτητικά του χρόνια ενδιαφερόταν ιδιαίτερα για τους Πατέρες της Εκκλησίας, εργάστηκε για ένα διάστημα σε βιβλιοθήκες μοναστηριών του Αγίου Όρους, σε καταγραφή κωδίκων.Ιδιαίτερα εντρύφησε στη διδασκαλία του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά.
Η μελέτη των πατερικών κειμένων και κυρίως των ησυχαστών Πατέρων της Φιλοκαλίας, η επι σειρά ετών μελέτη του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, η επικοινωνία με τους μοναχούς του Αγίου Όρους, και η μακρόχρονη ποιμαντική του πείρα, τον οδήγησαν στη βεβαιότητα ότι η Ορθόδοξη Θεολογία είναι επιστήμη που θεραπεύει τον άνθρωπο και οτι οι νηπτικοί Πατέρες μπορούν να βοηθήσουν τον σύγχρονο άνθρωπο που ταλαιπωρείται από πολλά εσωτερικά και εξωτερικά προβλήματα
Με αυτό το πνεύμα έγραψε πλήθος βιβλίων, καταστάλαγμα πολύχρονης ποιμαντικής πείρας, σχετικά με την “ Ορθόδοξη Ψυχοθεραπεία “ . Μερικά από τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες όπως Αγγλικά, Αραβικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ρωσσικά, Σερβικά.Με το έργο του μεταφέρει το Ορθόδοξο πνεύμα της Φιλοκαλίας στον ταλαιπωρημένο άνθρωπο της εποχής μας.
Και αυτός είναι ο λόγος που προκαλεί τόσο μεγάλο ενδιαφέρον το έργο του.
Ο Άκης Γαβριηλίδης γεννήθηκε το 1964 στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε νομικά στο Α.Π.Θ. και υποστήριξε διδακτορική διατριβή Φιλοσοφίας του Δικαίου στην ίδια σχολή με τίτλο «Η έννοια του φυσικού δικαίου στη φιλοσοφία του Σπινόζα». Η εργασία αυτή κυκλοφόρησε από τον εκδοτικό οίκο «Ελληνικά Γράμματα» με τίτλο Η δημοκρατία κατά του φιλελευθερισμού (Αθήνα, 2000). Από τον ίδιο οίκο έχει εκδοθεί σε δική του μετάφραση το βιβλίο του Scott Meikle Η οικονομική σκέψη του Αριστοτέλη.
Εργάζεται ως μεταφραστής στο Συμβούλιο της ΕΕ στις Βρυξέλλες από το 1993.
Είναι μέλος της Συντακτικής Επιτροπής του περιοδικού «Θέσεις». Πολυάριθμα πρωτότυπα κείμενα και μεταφράσεις του, εκτός από τις «Θέσεις», έχουν δημοσιευθεί στα περιοδικά Οδός Πανός, Ο Πολίτης, Ουτοπία και Αξιολογικά, στις εφημερίδες Εποχή, Αυγή και Βαβυλωνία καθώς και Workers’ Liberty (αγγλικά), στην έκδοση του Πανεπιστημίου του Σάο Πάουλο Cadernos de Direito (στα πορτογαλικά) και στα ηλεκτρονικά περιοδικά ZNet και Borderlands.
Αντρέας Γεωργίου :
Δημοσιογράφος με πολύχρονη δουλειά σε αθηναϊκές εφημερίδες και στη σουηδική ραδιοφωνία. Σπούδασε κοινωνική ανθρωπολογία και θεωρητική φιλοσοφία και διετέλεσε ερευνητής στο Ινστιτούτο Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου της Στοκχόλμης. Ανήκει στη γενιά της Εθνικής Αντίστασης, με ό,τι αυτό σημαίνει σε εμπειρίες αγώνων και διωγμών. Μερικά από τα βιβλία του είναι : Ελληνική μυθολογία (1960), Το τέλειο κράτος, η νύχτα των ερπετών (Γλάρος, 1987), Μυθικοί κώδικες (Γλάρος, 1989), Ο βιασμός της Θεάς: 2500 χρόνια από τη γέννηση της ελληνικής δημοκρατίας (Γλάρος, 1992), Κυνηγοί της αθανασίας (Φιλίστωρ, 1996).
Ο Παναγιώτης Α. Γιαννόπουλος γεννήθηκε την 1η Ιουνίου 1938 στο Λάλουκα Άργους. Πτυχιούχος Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, Βαλκανικής Ιστορίας του Πανεπιστημίου Βελιγραδίου, Ιστορικών Επιστημών του Καθολικού Πανεπιστημίου Λουβαίν, Αρχαιολογίας και Ιστορίας της Τέχνης του Καθολικού Πανεπιστημίου Λουβαίν, ανακυρήχτηκε το 1972 διδάκτορας Ιστορίας του Καθολικού Πανεπιστημίου Λουβαίν υποστηρίζοντας δημόσια τη διατριβή La société profane dans l’ empire byzantin des VIIe, VIIIe et IXe siècles. Το 1972 εκλέχτηκε καθηγητής του Καθολικού Πανεπιστημίου Λουβαίν, θέση την οποία διατήρησε ως το 2004, όταν πέρασε στην τάξη των ομοτίμων. Γνωστικά αντικείμενα της καθηγεσίας του ήταν τα Νέα Ελληνικά και η Βυζαντινολογία (Ιστορία, Θεσμοί, Νομισματική). Κατά καιρούς δίδαξε ως προσκεκλημένος ή επισκέπτης καθηγητής στα Πανεπιστήμια του Μονς, της Κρήτης και των Αθηνών. Διδάσκει Ιστορία της Εκκλησίας στην Ορθόδοξη Θεολογική Σχολή “Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος” των Βρυξελλών. Τιμήθηκε με το παράσημο εξαιρέτων πράξεων του Βασιλέως των Βέλγων και είναι Άρχων Νοτάριος της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως. Έχει στο ενεργητικό του τέσσερεις μονογραφίες, περίπου 140 επιστημονικές δημοσιεύσεις, διευθύνει το διεθνές περιοδικό Byzantion. Revue Internationale des Etudes Byzantines, έχει λάβει μέρος με ανακοινώσεις σε πολυάριθμα Διεθνή Επιστημονικά Συνέδρια, είναι μέλος πολλών Επιστημονικών Εταιρειών και έχει εκφωνήσει εκατοντάδες διαλέξεις σε Πανεπιστήμια, επιστημονικά ιδρύματα, αλλά και για το ευρύ κοινό.
Η Αλεξάνδρα Δεληγιώργη έλαβε πτυχίο της Φιλοσοφικής Σχολής του Α.Π.Θ. το 1970, Maitrise Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Paris V (René Descartes, Sorbonne) το 1973, DEA Κοινωνιολογίας του ίδιου Πανεπιστημίου το 1980 και, την ίδια χρονιά, διδακτορικό δίπλωμα Φιλοσοφίας του Α.Π.Θ. . Είναι Καθηγήτρια Φιλοσοφίας στον Τομέα Φιλοσοφίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Το δημοσιευμένο επιστημονικό της έργο περιλαμβάνει τα εξής :
Η έννοια του ντετερμινισμού στην κοινωνιολογία του Georges Gurvitch. Θεσσαλονίκη: ΕΠΕΦΣ 1979.
Ο κριτικός Mάρξ: 1843-1844. Αθήνα: Gutenberg, 1985.
O διαμελισμός του λόγου και η νεωτερική σκέψη. Θεσσαλονίκη, 1990.
Ο μοντερνισμός στη σύγχρονη φιλοσοφία. Αθήνα: Αλεξάνδρεια, 1996 & 1997.
Άνοστον ήμαρ. Αθήνα: Άγρα, 1997 (Α΄ κρατικό βραβείο δοκιμίου 1998).
Σύγχρονοι προβληματισμοί για ένα καλύτερο κόσμο. Αθήνα: Πλέθρον, 1998.
Σκέψη και προοπτική: Από το quattrocento στο novocento. Αθήνα: Αλεξάνδρεια, 2002.
Δημοσιεύσεις σε πολυάριθμα περιοδικά φιλοσοφίας.
Το δημοσιευμένο λογοτεχνικό της έργο περιλαμβάνει τα εξής :
Ανδρόγυς: Ιδεολογικό ρομάντζο. Αθήνα: Κέδρος, 1980 & 1984
Οι φωνές: Διηγήματα. Αθήνα: Ύψιλον, 1982 (Θεσσαλονίκη: Παρατηρητής, 1994).
Το τέλος του χρυσού φεγγαριού: Μυθιστόρημα. Αθήνα: Εστία 1988, 1989 & 1991
Ιστορίες μιας ελάχιστης εποχής: Διηγήματα. Αθήνα: Εστία, 1991.
Γυναίκες ή σκοτεινή ύλη : Μυθιστόρημα, εκδόσεις Κέδρος, Αθήνα 2004.
Μια δική σου ζωή : Διηγήματα, εκδόσεις Μελάνι, Αθήνα 2008.
Δημοσιεύσεις σε πολυάριθμα λογοτεχνικά περιοδικά.
Λάμπρος Δεσλής :
Αντί για άλλα στοιχεία, δημοσιεύουμε το παρακάτω ηλεκτρονικό μήνυμα, που λάβαμε στις 16 Ιανουαρίου 2005:
“Κύριε Γιώργο, μου ζητήσατε τα σχόλιά μου για την εφημερίδα σας. Δεν είναι του χεριού μου. Δεν μπορώ να έχω καθαρή κρίση διότι δεν έχω υπάρξει ποτέ «απόδημος Έλληνας» για να έχω αισθανθεί τις ανάγκες που θα είχα από μια ελληνική εφημερίδα στο εξωτερικό.
Μακάρι όμως να υπάρχουν στις εκάστοτε εφημερίδες και δη στη δική σας δημοσιογράφοι-συνεργάτες με πνεύμα, μαχητικότητα, και να κρατούν μια πένα δίκαιη, ανατρεπτική, με νεύρο, τίμια και αυτόνομη , όχι εξαρτημένη ή καθοδηγούμενη από ιδιοτελείς σκοπούς.
Γιατί η ανάγκη για ένα δυνατό και υγιές όραμα, θα πρέπει να είναι για τον καθένα μας το μικρόβιο της ανησυχίας του.
Υ.Γ. Το βιογραφικό μου σημείωμα που θέλετε έχει ως εξής: ονομάζομαι Γκοτσόπουλος Λάμπρος , γεννημένος στις 4 Οκτωβρίου 1977 στην Πάτρα. Περνώ τον ελεύθερό μου χρόνο ανάμεσα Αθήνα και Πάτρα. ( Θα σας παρακαλέσω να χρησιμοποιήσετε το ψευδώνυμο Λάμπρος Δεσλής για την δημοσίευση των ποιημάτων μου.)
Απαντήστε μου αν θέλετε να σας στείλω και άλλα ποιήματά μου.
Με φιλικούς χαιρετισμούς
Λάμπρος”
Το πρώτο του βιβλίο (η συλλογή ποιημάτων "Ακροβασίες") δημοσιεύθηκε από τις Εκδόσεις Γαβριηλίδης, Αθήνα, τον Δεκέμβριο του 2010 - με όνομα συγγραφέα Λάμπρος Γκοτσόπουλος.
Η Κωνστάνς Δημά γεννήθηκε στο Γράμμο Καστοριάς. Έχει ζήσει και εργαστεί ως ξεναγός, μεταφράστρια, διερμηνέας και καθηγήτρια στη δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια εκπαίδευση στην πρώην Τσεχοσλοβακία –σήμερα Τσεχία–, Γαλλία, Βουλγαρία και Ελλάδα. Από το 2004 μέχρι το 2009 έζησε στο Βέλγιο και δίδαξε γαλλικά στο Ελληνικό Λύκειο Βρυξελλών. Το καλοκαίρι του 2009 επιστρέφει οριστικά στην Ελλάδα και αποφασίζει να εγκατασταθεί στην Κρήτη.
Η Κωνστάνς Δημά έχει εκδώσει τέσσερις ποιητικές συλλογές (από τις οποίες μία δίγλωσση και μία τετράγλωσση σε μορφή e-book), μία μυθιστορηματική μαρτυρία στα ελληνικά και στα γαλλικά, ένα δοκίμιο στα γαλλικά και αρκετά βιβλία μεταφράσεων. Έχει συνεργαστεί με τον σκηνοθέτη Γιώργο Αγαθονικιάδη στη συγγραφή του σεναρίου για τη μεγάλου μήκους ταινία του, “Φθινοπωρινή επιστροφή”, με μαθητές της Βαρβακείου Σχολής στο λεύκωμα “Les coins lumineux d’Athènes” (“Φωτεινές γωνιές της Αθήνας”), με μαθητές του ελληνικού Γυμνασίου-Λυκείου Βρυξελλών στο λεύκωμα “Invitation à un voyage captivant” (“Πρόσκληση σ’ ένα συναρπαστικό ταξίδι”) καθώς επίσης και με ποιητές, μεταφραστές και γλωσσολόγους δημοσιεύοντας σε διάφορους εκδοτικούς οίκους και περιοδικά στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά, γαλλικά, τσέχικα, βουλγαρικά, αγγλικά, ισπανικά, ιταλικά και ρωσικά.
Ο κ. Κωνσταντίνος Β. Ζορμπάς γεννήθηκε, το 1959, στη Λάρισα. Έλαβε το Πτυχίο Πολιτικών Επιστημών (Στρασβούργο, 1981), Κοινωνιολογίας (Καθολικό Ινστιτούτο, 1987) και Θεολογίας του Αγίου Σεργίου (1987). Πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στην Κοινωνιολογία του Χριστιανισμού και στην Ποιμαντική Κοινωνιολογία και εργάσθηκε ως ερευνητής στο CNRS υπό την διεύθυνση των καθηγητών Daniel Leger, A. Rochefor-Turquin και Jean Seguy.
Στη συνέχεια έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης και στον Τομέα Ηθικής και Κοινωνιολογίας, απ’ όπου το 1996 έλαβε το Διδακτορικό Δίπλωμα.
Έχει δημοσιεύσει κοινωνιολογικές και θεολογικές μελέτες σε ελληνικά και ξένα περιοδικά και έχει συμμετάσχει σε πολλά επιστημονικά συνέδρια στην Ελλάδα και το Εξωτερικό. Έχει λάβει ενεργό μέρος με εισηγήσεις και παρεμβάσεις στην πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης μέσω διαφόρων Επιτροπών του Συμβουλίου Ευρωπαϊκών Εκκλησιών, καθώς και του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών. Έλαβε μέρος σε πολλές διορθόδοξες και διεκκλησιαστικές αποστολές και είναι μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής των Ακαδημιών της Ευρώπης.
Από το 1998 υπηρετεί στη Δευτεροβάθμια Εκκλησιαστική Εκπαίδευση, είναι επισκέπτης Καθηγητής στο Μεταπτυχιακό του Βιολογικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών όπου διδάσκει το Μάθημα της Βιοηθικής. Aπό τον Σεπτέμβριο του 2004 τοποθετήθηκε από την Ιεραρχία της Εκκλησίας Διευθυντής του «Παρατηρητηρίου Κοινωνικών Φαινομένων» της Εκκλησίας της Ελλάδος, ενώ σήμερα υπηρετεί στις Βρυξέλλες στο Γραφείο της Αντιπροσωπείας της Εκκλησίας της Ελλάδος στην ΕΕ.
Γιάννης Θανασέκος -Yannis Thanassekos :
Etudes : Université Libre de Bruxelles (Sciences politiques), Université de Nancy II (D.E.S. en Sociologie politique), Centre Universitaire Européen de Nancy (D.E.S. européen) ; Directeur de la Fondation Auschwitz ; Collaborateur Scientifique au Centre de Sociologie générale et de Méthodologie de l’Université Libre de Bruxelles ; Professeur à l’Institut Supérieur d’Urbanisme et de Rénovation Urbaine ; Responsable de l’Antenne belge du Fortunoff Video Archive for Holocaust Testimonies de l’Université de Yale ; Directeur de publication du Bulletin trimestriel de la Fondation Auschwitz ; auteur de plusieurs ouvrages et contributions, notamment sur l’Histoire et la Mémoire des crimes et génocides nazis.
Ο Γιώργος Καραβέλης γεννήθηκε στο Βαθύλακκο - Νέα Σιγή Κοζάνης το 1949. Σπούδασε οικονομικά στο London School of Economics (B.Sc.), McGill University (M.A.), University College London (Ph.D.). Η διδακτορική του διατριβή έλαβε το βραβείο SAYERS του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, και εκδόθηκε σε βιβλίο, EMU, An Application of the Fundamental Principles of Monetary Theory, 1994. Επισκέπτης Υπότροφος στο University of Cambridge. EU Fellow στο Princeton University και George Mason University. Από το 1982 εργάζεται στη Γενική Γραμματεία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ειδικότερα, στις κοινοβουλευτικές επιτροπές. Αλλά και με μετάταξη από το ΕΚ, εργάστηκε στην κεντρική Τράπεζα της Αγγλίας, το 1997-98.
Η Βιργινία Καρανίκα γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη όπου σπούδασε Αρχαιολογία και Ιστορία της Τέχνης στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Αργότερα στις Βρυξέλλες έκανε σπουδές ζωγραφικής και χαρακτικής. Πήρε μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις ενώ ατομικές έκανε στη γενέτειρά της και στις Βρυξέλλες. Εργο της περιέχεται στο Λεξικό για τους έλληνες ζωγράφους των εκδόσεων Μέλισσα.Το έργο της είναι συγγενικό με τον λυρικό εξπρεσσιονισμό. Διακρίθηκε με βραβεία και επαίνους. Εργα της υπάρχουν σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα, στο Βέλγιο, στην Ιταλία.
Ο Λεωνίδας Κοβάτσης γεννήθηκε στην Καστοριά το 1950. Το 1969 απεφοίτησε από το αμερικανικό κολέγιο “Ανατόλια” της Θεσσαλονίκης και την ίδια χρονιά εισήχθη στη Στρατιωτική Ιατρική Σχολή (Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης). Το 1976 κατετάγη στο Πολεμικό Ναυτικό. Το 1985 πήρε την ειδικότητα της παθολογίας και το 1990 εξειδικεύθηκε στη Γηριατρική στο Τορόντο του Καναδά. Το 2005 αποστρατεύθηκε με τον βαθμό του αρχιπλοιάρχου. Στα ελληνικά γράμματα πρωτοεμφανίστηκε το 1994 με το έργο του “Το σημείο της στροφής και ο τροχός της μεταμόρφωσης”. Ακολούθησαν τα : “Ο ποιητικός λόγος και η αλήθεια” (1999), “Μεταφυσική και αισθητική” (2004) και “Τρίτη ηλικία, υγεία και πολιτισμός” (2004).
Γιώτα Κραββαρίτου (1944-2008) :
Καθηγήτρια Συγκριτικού Δικαίου στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (1977-1991, 1999-2008) και Καθηγήτρια Γυναικείων Σπουδών στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας (1991-1999), η Γιώτα Κραββαρίτου υπηρέτησε τη νομική και τις κοινωνικές επιστήμες, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό, για τρεις σχεδόν δεκαετίες, αναπτύσσοντας πλούσια επιστημονική δράση και παράγοντας εκτενές συγγραφικό έργο. Γεννήθηκε στη Σκόπελο το 1944. Ο πατέρας της, ανώτερος δασικός υπάλληλος, απόφοιτος της Δασικής Σχολής Αγιάς, καταγόταν από τη Γραβιά και η μητέρα της από το Τρίκερι. Το 1951 ο πατέρας της μετατέθηκε στο νομό Τρικάλων. Η οικογένεια Κραββαρίτη εγκαταστάθηκε αρχικά στην Πύλη Τρικάλων και στη συνέχεια στην πόλη των Τρικάλων. Η Γιώτα παρακολούθησε τις εγκύκλιες και γυμνασιακές της σπουδές στο Γυμνάσιο Θηλέων Τρικάλων και στο Πυθαγόρειο Λύκειο του Π. Γεωργούλα, όπου είχε καθηγητή Νέων Ελληνικών το γνωστό συγγραφέα Γιώργο Ιωάννου.
Το 1962 πήρε μέρος στις εξετάσεις εισαγωγής για το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (Α.Π.Θ.), πετυχαίνοντας σε τρεις σχολές : Νομική, Φιλολογία και Αγγλική Φιλολογία. Προτίμησε τις νομικές σπουδές, τις οποίες και ολοκλήρωσε τον Ιούνιο του 1967. Με την επιβολή της στρατιωτικής δικτατορίας, ανέπτυξε αντιστασιακή δράση και οργανώθηκε στη «Δημοκρατική Άμυνα» Θεσσαλονίκης. Το Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς αναχώρησε για μεταπτυχιακές σπουδές στη Γαλλία, ως υπότροφος του γαλλικού κράτους. Παρακολούθησε μαθήματα Ευρωπαϊκού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Nancy, όπου και υποστήριξε τη διπλωματική της εργασία με θέμα : «Άμεση εφαρμογή του άρθρου 119 της Συνθήκης της Ρώμης για την ισότητα αμοιβών ανδρών και γυναικών»(1968). Γράφτηκε κατόπιν για διδακτορικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Βρυξελλών με ειδίκευση στο Εργατικό Δίκαιο. Εργάστηκε ως ερευνήτρια στο Ινστιτούτο Ευρωπαϊκών Σπουδών του ομώνυμου πανεπιστημίου (από το 1969 έως και το 1977). Παρακολούθησε μαθήματα Συγκριτικού και Ευρωπαϊκού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου, μαθήματα Εργατικού Δικαίου στα Πανεπιστήμια των Βρυξελλών και του Exeter. Φοίτησε παράλληλα στην Ecole Pratique des Hautes Etudes στο Παρίσι (1971-74), όπου δίδασκε ο Έλληνας μαρξιστής φιλόσοφος Νίκος Πουλαντζάς.
Κατά τη διάρκεια της Χούντας, καταδικάστηκε ερήμην για την αντιστασιακή της δράση και της επιβλήθηκε απαγόρευση εισόδου στην Ελλάδα από το δικτατορικό καθεστώς. Το 1969 παντρεύτηκε στις Βρυξέλλες το συμφοιτητή της, Αντώνη Μανιτάκη (μετέπειτα καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου στο ΑΠΘ), με τον οποίο απέκτησε δύο γιούς.
Το 1976 ανακηρύχθηκε Διδάκτωρ του Πανεπιστήμιου Βρυξελλών, μετά από επιτυχή υποστήριξη της διδακτορική της διατριβή με θέμα «Συλλογικές διαπραγματεύσεις στα κράτη-μέλη και δυνατότητα σύναψης συλλογικών συμβάσεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο», για την οποία απέσπασε την ανώτατη διάκριση. Την επόμενη χρονιά οργάνωσε, ως ερευνήτρια του Ινστιτούτου Ευρωπαϊκών Σπουδών, μεγάλο διεθνές συνέδριο με θέμα «Η ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα», από τα πρώτα επιστημονικά συνέδρια με αντίστοιχη θεματική, τέσσερα χρόνια πριν από την επίσημη ένταξη.
Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1977, όπου εκλέχθηκε Επιμελήτρια στο μάθημα του Συγκριτικού Δικαίου στη Νομική Σχολή του Α.Π.Θ.. Στη Νομική Σχολή δίδαξε εργατικό, συγκριτικό, ευρωπαϊκό κοινωνικό και κυπριακό δίκαιο. Μαζί με άλλες φεμινίστριες πανεπιστημιακούς ίδρυσε την Ομάδα Γυναικείων Σπουδών. Με χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, διενήργησε τις πρώτες έρευνες που έγιναν ποτέ στην Ελλάδα με θέμα την απασχόληση και την επαγγελματική κατάρτιση των γυναικών (1982-1984).
Το 1983 εκλέχθηκε Επίκουρη καθηγήτρια στο Διεθνές και Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Δίκαιο και το 1986 Αναπληρώτρια καθηγήτρια. Από το 1988 και για 20 συνεχόμενα χρόνια εργάστηκε ως Εμπειρογνώμων του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Δικαίου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Το 1991 εκλέχθηκε Καθηγήτρια Γυναικείων Σπουδών στη Νομική Σχολή του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου της Φλωρεντίας. Υπήρξε η πρώτη καθηγήτρια της αντίστοιχης Νομικής Σχολής, καθώς επίσης και η πρώτη Ελληνίδα που δίδαξε ποτέ στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο. Στην Φλωρεντία δίδαξε σειρά μαθημάτων στη γαλλική και στην αγγλική γλώσσα, όπως Ευρωπαϊκό Δίκαιο, Εργατικό Δίκαιο, Δίκαιο και Φύλο στην Ευρώπη, Αγάπη και Δίκαιο στην Ευρώπη, κ.α. Στη διάρκεια της οχτάχρονης θητείας της στη Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο διεύθυνε γύρω στις 40 διπλωματικές μεταπτυχιακές εργασίες και διδακτορικές διατριβές. Επανεντάχθηκε στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης το 1999, όπου εργάστηκε μέχρι το τέλος της ζωής της.
Παρουσίασε δεκάδες εισηγήσεις σε συνέδρια, δημοσίευσε πάνω από εκατό άρθρα στην ελληνική, γαλλική, αγγλική, ιταλική, ισπανική και γερμανική γλώσσα, διηύθυνε και επιμελήθηκε οχτώ βιβλία στα γαλλικά, στα αγγλικά και στα ελληνικά και έγραψε άλλα οχτώ. Μεταξύ άλλων, εκπόνησε και μια ιστορική και λαογραφική μελέτη για το Τρίκερι, θέλοντας να τιμήσει τη μνήμη της τρικεριώτισσας μητέρας της.
Απεβίωσε στη Θεσσαλονίκη στις 9 Οκτωβρίου, ύστερα από δεκατρείς μήνες γενναίας πάλης με τον καρκίνο. Καθόλη τη διάρκεια της ζωής της, διατήρησε στενούς δεσμούς με τους τρικαλινούς και τις τρικαλινές συμμαθητές/συμμαθήτριες, καθώς και με τα Τρίκαλα, πόλη των παιδικών και των γυμνασιακών της χρόνων που υπεραγαπούσε.
Δημοσιεύσεις
Μονογραφίες :
L’emploi des femmes en Grèce, en Espagne , au Portugal (Βρυξέλλες , 1983)
Η συμμετοχή των εργαζομένων στις ελληνικές επιχειρήσεις (Σάκκουλας, 1986)
Εισαγωγή στη ρύθμιση των συνθηκών εργασίας (Σάκκουλας, 1990)
Εργασία και δικαιώματα της γυναίκας (Σάκκουλας, 1991)
Φύλο και δίκαιο, η προβληματική των νομικών ρυθμίσεων στις έμφυλες κοινωνικές σχέσεις (Παπαζήσης, 1996)
Δεσμοί αγάπης και δίκαιο στην Ευρωπαϊκή Ένωση (Εξάντας, 1998)
Για την κοινωνική Ευρώπη και το δίκαιό της (Σάκκουλας, 2002)
Τρίκερι (Νησίδες, 2006)
Συνδιεύθυνση και επιμέλεια βιβλίων :
New forms of Work, Labour law and social security aspects in the European Community (Thessaloniki - Dublin, 1987)
Manifeste pour l’Europe sociale (Παρίσι, 1996)
Τhe Sex of Labour Law in Europe (Kluwer, 1997).
La réglementation du temps du travail dans l’Union Européenne.
Approche genre (Peter Lang, 1999)
Gender and the Use of Time (Kluwer, 1999).
Μanifesto for Social Europe. Affective Links (Βρυξέλλες, 2001)
Νομική και Ποίηση. Τρεις συναντήσεις στο Α.Π.Θ. (Σάκκουλας, 2006)
Δίκαιο και Τέχνη του Λόγου (Σάκκουλας, 2008).
Ο Αριστείδης Λαυρέντζος γεννήθηκε στα Μηλιανά Άρτας, σπούδασε στη Νομική Αθηνών, όπου και αρίστευσε, και κατόπιν στη Γαλλία. Παράλληλα με τις σπουδές και την άσκηση του νομικού επαγγέλματος, αρχικά στη δικηγορία και μετέπειτα στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, όπου εργάζεται από το 1981-82 (τώρα στη Γενική Διεύθυνση Παιδείας και Πολιτισμού), καλλιέργησε από τα παιδικά χρόνια την κλίση προς την ποίηση και τη λογοτεχνία.
Με το θέατρο, έχοντας δραστηριοποιηθεί στο Βέλγιο από το 1984, σε διάφορα σχήματα, με τη μορφή της ηθοποιίας και της πρωτοβουλίας για ίδρυση και λειτουργία θιάσων ανοικτών στο πιο ευρύ κοινό, και έχοντας μαθητεύσει κοντά σε επαγγελματίες σκηνοθέτες και ηθοποιούς, είναι σήμερα θιασάρχης της ομάδας ΘΕΣΠΙΣ Βρυξελλών, με την οποία έχει σκηνοθετήσει δεκαπέντε θεατρικά έργα του ελληνικού και διεθνούς ρεπερτορίου, στα ελληνικά και γαλλικά. Ίδρυσε θέατρο και στη γενέτειρά του, που λειτουργεί κάθε καλοκαίρι.
Έχει μεταφράσει αρκετά έργα από το παγκόσμιο δραματολόγιο, μεταξύ των οποίων, έμμετρα, την Αντιγόνη του Σοφοκλή και τον Αλέξανδρο το Μέγα του Ρακίνα. Μεταφράσεις του βρίσκονται στο Κέντρο Μελέτης και Έρευνας του Θεάτρου στην Αθήνα. Τέλος, έχει φέρει σε επαφή θιάσους από Ελλάδα και Γερμανία για παραστάσεις στις Βρυξέλλες και έχει συνεργασθεί γι αυτές– το 2009, τη Θεατρική Λέσχη του Σπύρου Βραχωρίτη, με την Αντιγόνη του Σοφοκλή.
Ο Πέτρος Λινάρδος-Ρυλμόν είναι οικονομολόγος και γνώστης των ζητημάτων μετανάστευσης, γνωστός για τις δημόσιες πολιτικές και επιστημονικές του παρεμβάσεις και, επίσης, με αντιδικτατορική δράση. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ, μέλος της συντακτικής επιτροπής του μηνιαίου περιοδικού “Ενημέρωση” του Ινστιτούτου Εργασίας ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Έχει συμμετάσχει στη συγγραφή βιβλίων όπως Πολιτική απασχόλησης, εκδόσεις Gutenberg, 2005, ή Εργαζόμενοι στην Ελλάδα και ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, εκδόσεις Παπαζήσης, 1994. Εχει επίσης ασχοληθεί και με τη μετάφραση βιβλίων, όπως π.χ. Διακήρυξη Οικονομολόγων για την Άρνηση της Μονόδρομης Σκέψης, εκδόσεις Πόλις, 1998.
Ο Νίκος Μακρής (γεννήθηκε στον Αστακό Αιτωλοακαρνανίας το 1947), Δρ. Φιλοσοφίας, ασχολείται με τη φιλοσοφία και τη λογοτεχνία. Με το φιλοσοφικό του έργο, το οποίο χαιρετίστηκε με ιδιαίτερα θετικές κρίσεις, προσπαθεί να προσφέρει το πνεύμα της διαιώνιας φιλοσοφικής εκζήτησης υπό το φως της philosophia perennis και πάντα σε πνεύμα ανοιχτών οριζόντων οι οποίοι στέφουν την πανανθρώπινη προσπάθεια.
Παράλληλα, με το λογοτεχνικό του έργο ιχνεύει τα στοιχεία ωραιότητας που καλλύνουν τον άνθρωπο διαμέσου της μυθιστορηματικής πλοκής, της ποιητικής δημιουργίας και της αισθητικής της λογοτεχνίας. Έτσι το πνεύμα της λογοτεχνίας αποκαλύπτεται εγγύς, ως εγγύτητα που καταθέλγει και φωτίζει ταυτόχρονα τον άνθρωπο στέφοντάς τον με το περιδέραιο του κάλλους υπό την αλουργίδα της τέχνης.
Απ’ το λογοτεχνικό του έργο : Το περιδέραιο της περιστεράς (Μυθιστόρημα. “Εποπτεία”, 1986), Είναι και διαθλάσεις του ποιητικού λόγου, (“Δωδώνη”, 1989), Δον Ζουάν (Μυθιστόρημα, Δωδώνη, 1994), Ο Διαμελισμός του ιππότη, (Τραγωδία, “Συντροφιά”, 1996), Μέγας αυλισμός, (Δράμα, “Δρομεύς”, 2000), Νεοελληνική λογοτεχνία και δοκίμιο, (“Αναστασάκης”, 2000), κ.α.
Απ’ το φιλοσοφικό του έργο : Τα μεταφυσικά θεμέλια της μυστικής, (“Συντροφιά”, 1979 – “Δρόμων”, 2007), Μεταφυσική του πνεύματος της παιδικότητας, (“Δωδώνη”, 1983), Αμεσότητα και εξωτερικότητα, (“Συντροφιά”, 1987), Έρως και φιλοσοφία, (“Δρόμων”, 2002), Τέχνη και αισθητική της Λογοτεχνίας, (“Δρόμων”, 2003), Η Αποκάλυψη της φιλοσοφίας, (“Δρόμων”, 2004), Φιλοσοφία του κάλλους, (“Δρόμων”, 2005), Γνώση και Αλήθεια, (“Δρόμων”, 2006), Σοφία και Φιλοσοφία, (“Δρόμων”, 2007) κ.α.
Ο Περικλής Κ. Μεταξάς-Μαριάτος γεννήθηκε το 1947 στην Αθήνα και πέρασε τα μαθητικά του χρόνια στην Πάτρα. Το 1970 έλαβε πτυχίο του Πολιτικού και Οικονομικού Τμήματος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Αφού εκπλήρωσε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις, εργάστηκε ως καθηγητής μέχρι το 1983 και, εν συνεχεία, στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας Υπολογιστών (Ι.Τ.Υ.) του Πανεπιστημίου Πατρών μέχρι το 1989.
Εφοίτησε για ένα έτος στο Πανεπιστήμιο του Manchester και (σε σύνδεση με το University of Keele) έλαβε Master of Business Administration (MBA) το 1990 με θέμα : Japan’s Industrial Policy for the Development of Information Technology. Το 1996 και το 2006 συμμετέσχε σε δύο εκπαιδευτικά σεμινάρια 2 και 3 εβδομάδων αντίστοιχα, στο University of Manchester, για Διαχείριση Μεγάλων Πελατών στο πρώτο και Διαχείριση Έργων στο δεύτερο.
Από το 1989 έως σήμερα έχει αναπτύξει επαγγελματικές δραστηριότητες, αφ’ ενός εκπαιδευτικές (π.χ. με τη Romelecom στο Βουκουρέστι, με την Αρχή Τηλεπικοινωνιών Κύπρου, ή με τον δικό μας ΟΤΕ, καθώς και δια μέσου της P. Metaxas & Co, Αθήνα, Υπηρεσίες Εκπαίδευσης, 1991-94), αφ’ ετέρου συμβουλευτικές (π.χ. με την KPMG S.A., Αθήνα – Έρευνες για την ανάπτυξη του Ίντερνετ στην Ανατολική Ευρώπη –, ή με την ICAP S.A., Αθήνα, ως μέλος της ομάδας διεύθυνσης διαφόρων Έργων )· κατά τρίτο δε λόγο στον τομέα της Διοίκησης και του Μάρκετινγκ, με πολλές και ποικίλες Εταιρίες και Οργανισμούς.
Τέλος, έχει δημοσιεύσει τα εξής έργα : Διαχείριση Μεγάλων Πελατών, Ελληνικά (1996), Key Account Management (2001, Αγγλικά), Customer Service (1996, Αγγλικά), Λιανικές Πωλήσεις (1997), The development of Internet in Eastern Europe (2000, Report for KPMG)
Η Ρίκα Μητρέλη γεννήθηκε στις 5 Ιουνίου 1951 στον Ριζόμυλο Αιγίου. Σπούδασε Φιλολογία στην Φλωρεντία με διατριβή στην ιστορία των θρησκειών, με θέμα: «La periegesi di Pausania sotto l’aspetto mitico-religioso». ( «Η περιήγηση του Παυσανία από άποψη μυθική -θρησκευτική»). Δίδαξε για δυο χρόνια Ιταλικά στην Ν.Ε.Λ.Ε. Αχαϊας ( Νομαρχιακή Επιτροπή Λαϊκής Επιμόρφωσης ). Eργάστηκε στην Ε.Ρ.Τ. Πάτρας ( Ραδιόφωνο- τμήμα πολιτιστικών εκπομπών, από το 1984-2003).
Εχει εκδώσει τέσσερα βιβλία :
Παράθυρο στο φωταγωγό (Αχαϊκές Εκδόσεις- 1992,πεζό), Στα μεσαία κύματα (Αχαϊκές Εκδόσεις -2000,ποίηση), Τα φτερά (Αχαϊκές εκδόσεις- 2002, πεζό), Κυριακάτικες ιστορίες (Περί Τεχνών-2005, ποιητικές πρόζες).
΄Εχει μεταφράσει σύγχρονη ιταλική ποίηση και πεζογραφία (Rosita Copioli, Giorgio Saviane, Renzo Biasion, Lucia Gaddo-Zanovello, Roberta Degl’Innocenti, Tullia Bartolini, Nicoletta Corsalini, Alessandra Palombo, Barbara Serdakowski, Piero Pellegrino).
Αρθρογραφεί από το 1980 σε εφημερίδες και περιοδικά ενώ χρονογραφήματα, διηγήματα και ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί σε διάφορα περιοδικά και εφημερίδες ( «Τα Νέα», «Νεώτερα», «Γνώμη», «Ημέρα», « Ο απόδημος Έλληνας», «Σημερινή», « Αχαϊκά Νέα», «Γιατί», «Ελίτροχος», «Λέξη» κ.α) κι έχουν μεταδοθεί από το Α΄, Β΄και Γ΄πρόγραμμα της κρατικής Ραδιοφωνίας.
Φίλιππος Μίτλεττον γεννήθηκε στην Αθήνα το 1963. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και δημόσιο διεθνές δίκαιο στο Πανεπιστήμιο Παρίσι Ι. Δικηγόρος Αθηνών από το 1986. Από το 1999 εργάζεται στην Ελληνική Αρχή Προστασίας Δεδομένων και από τον Δεκέμβριο του 2006 είναι εθνικός εμπειρογνώμονας στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή ασχολούμενος με θέματα προστασίας δεδομένων. Έχει διατελέσει γενικός γραμματέας του Επιστημονικού Συμβουλίου για την Κοινωνία της Πληροφορίας. Από τον Μάρτιο του 2007 είναι Αντιπρόεδρος της Association Européenne des Droits de l’Homme.
Ο Χρήστος Μπεζιρτζόγλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1966. Σπούδασε Φυσική με ειδίκευση στα ηλεκτρονικά και τους υπολογιστές. Εργάστηκε στην Ελλάδα ως εκπαιδευτής και σύμβουλος επιχειρήσεων στις τεχνολογίες ενημέρωσης και επικοινωνιών για δέκα έτη. Το 1994 μετακινήθηκε στις Βρυξέλλες (Βέλγιο) για να εργαστεί στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, όπου κατέλαβε θέσεις τόσο σε Γενικές Διευθύνσεις Πολιτικών (Περιβάλλον, Ανταγωνισμός, Περιφερειακή πολιτική και Εξωτερικό εμπόριο) καθώς επίσης και στον συντονισμό πολιτικών (Γενική Γραμματεία της Επιτροπής και στο γραφείο της Επιτρόπου Διαμαντοπούλου). Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο: c.bezirtzoglou@vip.gr
Ο Πασχάλης Παπαχριστόπουλος είναι αντιπρόεδρος της Μη Κυβερνητικής Διεθνούς Οργάνωσης “Ευρωπαίοι του Κόσμου “ (που αντιπροσωπεύει τις Εθνικές Οργανώσεις Αποδήμων Ευρωπαίων πολιτών), είναι Επίτιμος Πρόεδρος της Παμμακεδονικής Ένωσης Ευρώπης και διετέλεσε Γραμματέας του ΣΑΕ (1995-1997). Είναι διεθνής υπάλληλος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Ο Γιάννης Ρέντζος, δρ. πολιτισμικής γεωγραφίας, διδάσκει στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλίας Γεωγραφία και Πολεογραφία (διεπιστημονική και πολιτισμική αστική γεωγραφία). Χρημάτισε λειτουργός της Ευρωπαϊκής Ενώσεως στη Γενική Γραμματεία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Λουξεμβούργο. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Φοιτητικής Κινηματογραφικής Λέσχης Αθήνας και του Сinéclub hellénique στο Λουξεμβούργο.
Μαρίνα Ρώτα :
Κοινωνιολόγος- εγκληματολόγος, υπ. διδάκτωρ Παντείου Πανεπιστημίου Αθηνών.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1974. Σπούδασε Λογιστική στο ΤΕΙ Χαλκίδας και Κοινωνιολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην εγκληματολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και το Université Catholique de Louvain στο Βέλγιο, με εξειδίκευση στην παράνομη διακίνηση ανθρώπων, την ενδοοικογενειακή βία και σε θέματα μετανάστευσης και ασύλου. Έχει εργαστεί με πρόσφυγες και μετανάστες στο πολυϊατρείο των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στην Αθήνα και στην ΜΚΟ «ΑΡΣΙΣ», ως συντονίστρια δράσεων street-work με στόχο την καταπολέμηση εμπορίας παιδιών. Έχει διδάξει σε Κέντρα Επαγγελματικής Κατάρτισης, στον τομέα της εκπαίδευσης επαγγελματιών με θέματα την παράνομη διακίνηση και εκμετάλλευση ανθρώπων, τη νεανική παραβατικότητα και την αναγνώριση και προσέγγιση θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας.
Είναι υποψήφια διδάκτορας στο τμήμα Κοινωνιολογίας, τομέα Εγκληματολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου και εργάζεται ως ειδική σύμβουλος κοινωνικών θεμάτων στο Δήμο Μοσχάτου.
Σωκράτης Λ. Σκαρτσής :
1936 Γέννηση στην Πάτρα από γονείς Επιταλιώτες.
1954-58 Φοίτηση στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών
1958 Έκδοση πρώτου ποιητικού βιβλίου, Η πρώτη γραφή
1963 Έκδοση του περιοδικού Όστρακα με τον Ανδρέα Μπελεζίνη
1964-1990 Υπηρεσία σε διάφορες θέσεις στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση
1967, 1973 Διαθεσιμότητα και εκτοπισμός στη Μάνη “λόγω κοινωνικών φρονημάτων”
1973-1978 Ίδρυση και λειτουργία του Πολιτιστικού Ομίλου “Όστρακα” στην Πάτρα (εκδηλώσεις, εκδόσεις βιβλίων και περιοδικών, παρουσίαση 200 περίπου νέων, κυρίως, ποιητών)
1981 Ίδρυση με ποιητές και πανεπιστημιακούς του πανελλήνιου ετήσιου (και κατά καιρούς διεθνούς) “Συμποσίου Ποίησης”, το οποίο πραγματοποιείται ανελλιπώς μέχρι σήμερα στο Πανεπιστήμιο Πατρών
1984 Διδάκτορας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων
1992 Επίκουρος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Πατρών
1995-2000 Ιδρυτής και Διευθυντής των Εκδόσεων του Πανεπιστημίου Πατρών
1958-2008 Έκδοση 150 περίπου βιβλίων (ποιητικών, για τη γλώσσα, την παιδική γλώσσα, τη θρησκειολογία, τη λογοτεχνική λαογραφία, την πολιτισμική ανθρωπολογία, μεταφράσεις από διάφορους λαούς και εποχές, ανθολογίες)
– Χρονογραφήματα, επιφυλλίδες, κριτικά σημειώματα
– Διοργάνωση Συνεδρίων
– Έκδοση 11 περιοδικών
Το έργο του έχει μεταφραστεί σε αρκετές ξένες γλώσσες
Μάγια Στάγκαλη :
Γεννήθηκα τον Οκτώβριο του 1963 στην Τουρκία από ελληνίδα μητέρα και τούρκο πατέρα.
Στην Ελλάδα ήρθα το 1964.
Σπούδασα θέατρο και κατά περιόδους έχω δουλέψει με μικρές θεατρικές ομάδες.
Εργάζομαι στην εφημερίδα Αυγή δώδεκα χρόνια και από το 2007 συνεργάζομαι με τις Αναγνώσεις, το κυριακάτικο ένθετο της εφημερίδας για το βιβλίο.
Με ενδιαφέρει η μελέτη της λογοτεχνίας και αγαπώ πολύ τον κινηματογράφο και τη φωτογραφία.
Ο Γιώργος Σταθάκης είναι καθηγητής πολιτικής οικονομίας στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Κρήτης. Σπούδασε οικονομικά στα Πανεπιστήμια της Αθήνας και του Νιούκαστλ. Ήταν επισκέπτης ερευνητής στο Κέντρο Βυζαντινών και Σύγχρονων Ελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης και στο Κέντρο Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ. Βιβλία του είναι: - Ο ατελέσφορος εκσυγχρονισμός, Βιβλιόραμα, 2007 - Το δόγμα Τρούμαν και το Σχέδιο Μάρσαλ, Βιβλιόραμα, 2004 - (με τον G. Vaggi, επιμ.) Economic Development and Social Change: Historical Roots and Modern Perspectives, Routledge, London, 2004 - (με τον C. Kasimis, επιμ.) The Reform of CAP and Rural Development in Southern Europe, Aldershot, Ashgate, 2003 - (με τον Ν. Θεοτοκά) Δοκίμια για τον Μαρξ, Ο Πολίτης, 1997 - (με τον Ν. Θεοτοκά και τη Δ. Μυλωνάκη) Αναδρομή στον Μαρξ, Δελφίνι, 1996 κ.ά.
Ο Νίκος Σταμάτης γεννήθηκε στην Πάτρα και φοίτησε στο 1ο Γυμνάσιο Αρρένων Πατρών και στη Νομικη Αθηνών, τμήμα Πολιτικών και Οικονομικών Επιστημών. Για πολλά χρόνια εργάστηκε σε υπεύθυνες θέσεις σε πολλές εφημερίδες και οικονομικά έντυπα των Αθηνών για το οικονομικό ρεπορτάζ. Ποιήματά του και δοκίμιά του έχουν κατά καιρούς δημοσιευθεί σε διάφορα έντυπα των Αθηνών. Έχει εκδόσει τις ποιητικές συλλογές Δημοσθένης, 1986, εκδόσεις Καστανιώτη και Μαθητεία στον Διονύσιο Σολωμό, Ο άλλος μύθος του Ηρός και Χάσματα στο Χρόνο, 1992, Αχαϊκές Εκδόσεις.
Τελευταία εργασία του είναι η μετάφραση, με εισαγωγή και σχόλια, των δεκατέσσερων ολυμπιόνικων ύμνων του Πινδάρου, με τον τίτλο Το υπέρτατο νόημα της δόξας, εκδόσεις Καστανιώτη, 2004.
Ο Αγγελος Τσιριμώκος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1952 όπου και μεγάλωσε,
σπούδασε μαθηματικά στην Αμερική και εργάζεται ως μεταφραστής στο
Συμβούλιο της ΕΕ στις Βρυξέλλες από το 1981. Είναι παντρεμένος και έχει
μία κόρη 13 ετών. Με την Εσπεράντο ασχολείται από μαθητής, είναι δε από
το 1994 πρόεδρος του Εσπεραντικού Συλλόγου Βρυξελλών.
Ο Κωνσταντίνος Φωτάκης εργάζεται ως συντονιστής σε θέματα μεταναστευτικής πολιτικής στην Γενική Διεύθυνση Απασχόλησης, Κοινωνικών Υποθέσεων και Ίσων Ευκαιριών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Ο κ. Φωτάκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1952. Σπούδασε οικονομικά στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και στο πανεπιστήμιο York του Τορόντο στον Καναδά. Ξεκίνησε την επαγγελματική του σταδιοδρομία στη Διεύθυνση Μελετών της Τράπεζας της Ελλάδος το 1980. Με την ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 1981, προσελήφθηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, όπου αρχικά ασχολήθηκε με θέματα του Ευρωπαϊκού προϋπολογισμού. Από το 1985 εργάζεται στη Γενική Διεύθυνση Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων, όπου αρχικά ασχολήθηκε με θέματα του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου. Αργότερα, κατά την περίοδο 2000-2005, διετέλεσε προϊστάμενος του Τμήματος “Κοινωνική και Δημογραφική Ανάλυση” και ήταν υπεύθυνος για την εκπόνηση της ετήσιας Έκθεσης της Επιτροπής “Η κοινωνική κατάσταση στην Ευρωπαϊκή Ένωση”. Έχει ασχοληθεί ιδιαίτερα με το θέμα των επιπτώσεων από τη δημογραφική γήρανση και τη μετανάστευση και οι εργασίες του έχουν παρουσιαστεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση και σε διεθνείς οργανισμούς όπως τα Ηνωμένα Έθνη και ο ΟΟΣΑ.
Ο Αργύρης Χιόνης γεννήθηκε το 1943 στην Αθήνα. Ο πατέρας του ήταν από την Ίο και η μητέρα του από τις Βούβες, ένα μικρό χωριό στην ενδοχώρα του νομού Χανίων. Επειδή μπήκε πολύ νωρίς στη βιοπάλη, τέλειωσε το νυχτερινό γυμνάσιο, χωρίς καμιά ελπίδα για συνέχιση των σπουδών του.
Στα δεκατέσσερά του, άρχισε να γράφει ποιήματα σε έμμετρο και ομοιοκατάληκτο στίχο, μιμούμενος τις μαντινάδες και τα αποσπάσματα από τον Ερωτόκριτο, που η Κρητικιά μητέρα του σιγοτραγουδούσε, ενώ έκανε τις δουλειές του σπιτιού. Την ίδια περίπου εποχή, μπήκε στη ζωή του το πρώτο λογοτεχνικό βιβλίο, η ποιητική ανθολογία των Ηρακλή και Ρένου Αποστολίδη. Έκτοτε, η ασθένεια της ποίησης εγκαταστάθηκε για τα καλά στον οργανισμό του και έγινε χρόνια.
Στα δεκαεφτά του υιοθετεί τον ελεύθερο στίχο και το 1966 εκδίδεται η πρώτη ποιητική του συλλογή, οι Απόπειρες φωτός.
Το 1967, λίγο μετά την εγκαθίδρυση της δικτατορίας, φεύγει στο εξωτερικό. Πρώτος σταθμός το Παρίσι όπου, εργαζόμενος πάντα (λαντζιέρης, φορτοεκφορτωτής, υπηρέτης), παρακολουθεί, τα βράδια, μαθήματα γαλλικών.
Στις αρχές του 1968, ποιήματά του μεταφράζονται και δημοσιεύονται σε έγκυρα ολλανδικά λογοτεχνικά περιοδικά. Λίγο μετά τα γεγονότα του Μάη, που τα ζει από πολύ κοντά, η μεταφράστριά του, Maria Blijstra, και ο σύζυγός της, ο συγγραφέας Rein Blijstra (παλιοί φίλοι του Καζαντζάκη και λάτρεις της Ελλάδας), επισκέπτονται το Παρίσι, για ένα λογοτεχνικό συνέδριο, συναντιούνται για πρώτη φορά μαζί του και τον προσκαλούν στο Άμστερνταμ.
Μετά από δεκαπέντε περίπου μέρες, και ενώ συνεχίζεται ακόμη η απεργία των σιδηροδρομικών, επιχειρεί το ταξίδι με τα πόδια και με ωτοστόπ.
Στο σπίτι των Blijstra, γνωρίζεται με τον ελληνιστή καθηγητή του Πανεπιστημίου Arnold van Gemert και την ελληνίδα γυναίκα του Τοτούλα, που του προτείνουν να εγκατασταθεί στον Ολλανδία, υποσχόμενοι να του βρουν εκεί δουλειά.
Επιστρέφει στο Παρίσι και, τον Αύγουστο, όταν παίρνει μήνυμα ότι βρέθηκε δουλειά σ’ έναν εκδότη κλασικών κειμένων, εγκαταλείπει οριστικά (έτσι νομίζει) τη Γαλλία. Φρούδες ελπίδες. Την επομένη κιόλας της άφιξής του, όταν παρουσιάζεται στην αστυνομία του Άμστερνταμ, με το διαβατήριό του και την επιστολή προσλήψεώς του από τον εκδότη, απελαύνεται αμέσως, γιατί έπρεπε να είχε υποβάλει την αίτηση παραμονής και εργασίας όσο βρισκόταν ακόμη στο εξωτερικό, δηλαδή σε κάποια ολλανδική πρεσβεία. Επιστροφή λοιπόν στο Παρίσι, με κομμένα φτερά. Υποβάλλει ωστόσο την αίτησή του στην ολλανδική πρεσβεία του Παρισιού και, μετά από τέσσερις μήνες αγωνίας, ανεργίας και πείνας, έρχεται η πολυπόθητη θετική απάντηση.
Στη μαγευτική πόλη του Άμστερνταμ, θα ζήσει τα επόμενα οκτώμισι χρόνια. Στην αρχή, θα δουλέψει σκληρά, τόσο για τον βιοπορισμό όσο και για την εκμάθηση της γλώσσας, αλλά, σύντομα, θα δει τους κόπους του να αυγατίζουν. Του χορηγείται, από την Εταιρεία Συγγραφέων, υποτροφία για γράψιμο, γίνεται δεκτός στους λογοτεχνικούς κύκλους και αποκτά πρόσβαση στα λογοτεχνικά περιοδικά, εκδίδονται δύο βιβλία του, βραβεύονται δύο θεατρικά έργα του, διορίζεται δάσκαλος ελληνικών στο Λαϊκό Πανεπιστήμιο και, τέλος, βλέπει να υλοποιείται το όνειρό του για πανεπιστημιακές σπουδές. Με κρατική υποτροφία, εγγράφεται στη σχολή ιταλικής φιλολογίας του Πανεπιστημίου του Άμστερνταμ. Επέλεξε αυτή τη σχολή, γιατί τον διακατείχε η σφοδρή επιθυμία να διαβάσει Δάντη από το πρωτότυπο.
Το 1977, επιστρέφει στην Ελλάδα όπου, την επόμενη πενταετία θα δουλέψει ως μεταφραστής, θα συγγράψει μια σειρά παιδικών εκπομπών για το ραδιόφωνο και θα κάνει ένα υπέροχο μακρύ ταξίδι στις ΗΠΑ, εκπροσωπώντας τη χώρα μας στο ετήσιο Διεθνές Συγγραφικό Πρόγραμμα του Πανεπιστημίου της Iowa.
Το 1982, προσλαμβάνεται, κατόπιν διαγωνισμού, ως μεταφραστής, στο Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και εγκαθίσταται στις Βρυξέλλες. Το 1992, παραιτείται από τη θέση αυτή και αποσύρεται στο Θροφαρί, ένα μικρό χωριό της ορεινής Κορινθίας, όπου ασχολείται, πλέον, μόνο με την καλλιέργεια της γης και της ποίησης.
Το μέχρι στιγμής έργο του Αργύρη Χιόνη απαρτίζεται από:
- ένδεκα ποιητικές συλλογές, οι δέκα από τις οποίες κυκλοφορούν από τις εκδόσεις ΝΕΦΕΛΗ, σ’ ένα συγκεντρωτικό τόμο που φέρει τον τίτλο Η φωνή της σιωπής. Η ενδέκατη, με τον τίτλο Στο υπόγειο, έχει επίσης εκδοθεί από τη ΝΕΦΕΛΗ.
- πέντε συλλογές αφηγημάτων, δύο εκ των οποίων, Όντα και μη όντα (βραβείο ΔΙΑΒΑΖΩ 2007) και Περί αγγέλων και δαιμόνων, διατίθενται στο εμπόριο από τις εκδόσεις ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ. Εντός του 2008, πρόκειται να κυκλοφορήσει, από τις εκδόσεις ΚΙΧΛΗ, το βιβλίο του Το οριζόντιο ύψος και άλλες αφύσικες ιστορίες.
- πλήθος μεταφράσεων, πεζών και ποιημάτων, από τα αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, ισπανικά και ολλανδικά.
Ποιήματα και πεζογραφήματα του ίδιου έχουν μεταφραστεί και δημοσιευτεί στα αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, γερμανικά, ολλανδικά, σερβοκροάτικα και ρουμάνικα.
Ronald Bailey (born November 23, 1953) is the science editor for Reason magazine. He was born in San Antonio, Texas and raised in Washington County, Virginia, and attended the University of Virginia, where he earned a B.A. in philosophy and economics in 1976. He attended the University of Virginia School of Law for three semesters.
Bailey worked briefly as an economist for the Federal Energy Regulatory Commission before turning to his career in writing and television production. According to his biography on the Reason website: “He has produced several series and documentaries for PBS television and ABC News. Mr. Bailey was the 1993 Warren T. Brookes Fellow in Environmental Journalism at the Competitive Enterprise Institute. His articles and reviews have appeared in The Wall Street Journal, The Washington Post, Commentary, The New York Times Book Review, The Public Interest, Smithsonian magazine, National Review, Forbes, The Washington Times, Newsday, and Readers Digest. He has lectured at Harvard University, Rutgers University, McGill University, University of Alaska, Université du Québec, the Cato Institute, the Instituto de Libertad y Desarrollo (Chile), and the American Enterprise Institute.”
Bailey lives in Washington, D.C. and Charlottesville, Virginia.
Bailey has described himself as a “libertarian transhumanist.” To this end, he has written a book entitled Liberation Biology: The Scientific And Moral Case For The Biotech Revolution.
In his 1993 book, Ecoscam, and other works, Bailey criticized claims that CFCs contribute to ozone depletion and that human activity was contributing to global warming. However, he has subsequently revised his views, stating in 2005, “Anyone still holding onto the idea that there is no global warming ought to hang it up.”
Bailey has stated in the article “Global Warming — Not Worse Than We Thought, But Bad Enough”:
Details like sea level rise will continue to be debated by researchers, but if the debate over whether or not humanity is contributing to global warming wasn’t over before, it is now.... as the new IPCC Summary makes clear, climate change Pollyannaism is no longer looking very tenable.
However, he is critical of Al Gore and his film about global warming, writing, “On balance Gore gets it more right than wrong on the science (we’ll leave the policy stuff to another time), but he undercuts his message by becoming the opposite of a global warming denier. He’s a global warming exaggerator.”[
Bibliography
• ECOSCAM: The False Prophets of Ecological Apocalypse (St. Martins
Press, 1993) ISBN 0-312-10971-7.
• The True State of the Planet (The Free Press, 1995) (ed.) ISBN 0-02-
874010-6.
• Earth Report 2000: Revisiting The True State of The Planet (McGraw Hill,
1999) (ed.) ISBN 0-07-134260-5.
• Global Warming and Other Eco Myths: How the Environmental
Movement Uses False Science to Scare Us to Death (Prima Lifestyles,
2002). (ed.) ISBN 0-7615-3660-4.
• Liberation Biology: The Scientific And Moral Case For The Biotech
Revolution (Prometheus Books, 2005) ISBN 1-59-102227-4.
Η Lucia Gaddo Zanovello γεννήθηκε στις 11 Απριλίου του 1951 στην Πάντοβα (Ιταλία), όπου και ζει. Σπούδασε μουσική και φιλολογία και εργάζεται ως φιλόλογος στη μέση εκπαίδευση.
Από πολύ μικρή ασχολείται με το γράψιμο κι έχουν δημοσιευθεί κατά καιρούς σε διάφορα περιοδικά ιστορικά και λογοτεχνικά κείμενά της.
΄Εχει εκδώσει αρκετές ποιητικές συλλογές : «Το παλιό λιμάνι» (1978), «Ουρλιαχτά» (1980), «Από φίδι φίλη» (1987), «Η παρτιτούρα» (1998), «Ο αφέντης του νερού» (2000), “Memodia” (2003), “La lucem per undas” (2007), «Φίλη ποίηση : Antonio Capuzzo συνέντευξη Lucia Gaddo Zanovello” (2009).κ.α.
Joseph Halevi was appointed at the University of Sydney in September 1978 and has combined his work in Political Economy at the University with an extensive series of engagements in Europe and the US.
In 1983 he spent 6 months as Research Professor at the Faculty of Statistics at his Alma Mater, the University of Rome and from 1985 to 1987 he was appointed Visiting Professor by the University of Connecticut, Storrs where he taught both in the Economics and the Politics departments.
In France he has been invited by the University of Grenoble Pierre Mendès France and by the Université de Nice. From 1997 till 1999 he served as Professor at the University of Grenoble where he was in charge of a multilingual Masters program in international commerce. In 1998 he was appointed by France’s Ministry of Scientific Research as a member of the national selection committee for the recruitment of full professors.
He is a member of the international editorial board of Economie Appliquée (Paris) and of the editorial board of Cahiers d’Economie Politique (Paris). He is associated to the CNRS’s (France’s National Research Council) centre IREPD (Institut de Recherches Economiques sur la Production et le Développement) at the University of Grenoble. Since 1990 he has been a regular contributor to the Italian Leftwing daily Il Manifesto in Rome. Some of his writings are : De l’economie politique à l’ergologie Lettre aux amis, L’Harmattan, Paris, 2003, “Stagnation and Economic Conflict in Europe”, International Journal of Political Economy, vol.34:2, pp. 19-45, “Japan’s Stagnationist Crises”, Monthly Review, vol.53:9, pp. 24-36., etc.
Piero Pellegrino :
Ποιητής, γεννήθηκε στο Lecce (Ιταλία).Ακολουθεί την «γραμμή» της σύγχρονης ιταλικής ποίησης, στα έργα του αντικατοπτρίζονται η αυθεντικότητα των συναισθημάτων και η ουσία της γλώσσας. Χαρακτηρίζεται επίσης από μια στενή σχέση με τον σουρεαλισμό. ΄Εχουν εκδοθεί : «Η λιτανεία του Αγίου Μαρτίνου», «Για εκείνο το αρχαίο προνόμιο», «Η πραγματική εικόνα», «Η καρδιά, το τραγούδι, οι εποχές», «Η ξεκάθαρη γλώσσα», «Σε μια παγωμένη θάλασσα», «Τοπία του παρελθόντος» κ.α.
Immanuel Wallerstein first became interested in world affairs as a teenager in New York City, and was particularly interested in the anti-colonial movement in India at the time. He attended Columbia University, where he received a B.A. in 1951, an M.A. in 1954 and a Ph.D. degree in 1959, and subsequently taught until 1971, when he became professor of sociology at McGill University. As of 1976, he served as distinguished professor of sociology at Binghamton University (SUNY) until his retirement in 1999, and as head of the Fernand Braudel Center for the Study of Economies, Historical Systems and Civilizations until 2005. Wallerstein held several positions as visiting professor at universities worldwide, was awarded multiple honorary degrees, intermittently served as Directeur d’études associé at the École des Hautes Études en Sciences Sociales in Paris, and was president of the International Sociological Association between 1994 and 1998. During the 1990s, he chaired the Gulbenkian Commission on the Restructuring of the Social Sciences. The object of the commission was to indicate a direction for social scientific inquiry for the next 50 years. In 2000 he joined the Yale Sociology department as Senior Research Scholar. In 2003 he received the Career of Distinguished Scholarship Award from the American Sociological Association.
His works include :
The Modern World-System, vol. I: Capitalist Agriculture and the Origins of the European World-Economy in the Sixteenth Century. New York/London: Academic Press, 1974.
The Capitalist World-Economy. Cambridge: Cambridge University Press, 1979.
The Modern World-System, vol. II: Mercantilism and the Consolidation of the European World-Economy, 1600-1750. New York: Academic Press, 1980.
The Politics of the World-Economy. The States, the Movements and the Civilizations. Cambridge: Cambridge University Press, 1984.
Africa and the Modern World. Trenton, NJ: Africa World Press, 1986.
The Modern World-System, vol. III: The Second Great Expansion of the Capitalist World-Economy, 1730-1840’s. San Diego: Academic Press, 1989.
World-Systems Analysis: An Introduction. Durham, North Carolina: Duke University Press, 2004.
Alternatives: The U.S. Confronts the World. Boulder, Colorado: Paradigm Press, 2004.
European Universalism: The Rhetoric of Power. New York: New Press, 2006.
